Antyle Holenderskie

Antyle Holenderskie to wyspy położone na dwóch krańcach Morza Karaibskiego. Wyspy te zostały odkryte przez Hiszpanów, jednak skolonizowali je Holendrzy – podobnie jak Gujanę Holenderską. Istniały w latach 1848-2010 i obejmowały dwie wyspy u wybrzeży Wenezueli: Curaçao i Bonaire oraz trzy, znajdujące się na wschód od Portoryko: Saba, Sint Eustatius i południowa część Sint Maarten. Są to tzw. Wyspy Podwietrzne. 

Curaçao – Mały Amsterdam

Obecnie jest to autonomiczny kraj należący do Królestwa Niderlandów. Największa z wysp dawnych Antyli Holenderskich. Jej powierzchnia wynosi 444 km². Leży na Karaibach, w Małych Antylach (tzw. Wyspy Zawietrzne). Stolicą Curaçao jest Willemstad, określane również mianem „Mały Amsterdam”.

Bonaire

Druga co do wielkości wyspa wchodząca w skład dawnych Antyli Holenderskich, o powierzchni 294 km². Podobnie jak Curaçao leży na Morzu Karaibskim u wybrzeży Wenezueli. Wraz z Arubą oraz Curaçao wchodzi w skład grup wysp ABC. Obecnie Bonaire jest holenderską „gminą zamorską”. Jeśli wyrazi taką chęć, będzie mogła być włączona do Unii Europejskiej jako jej region peryferyjny.

Saba

Leżąca na Karaibach wyspa, zależna od Holandii. Znajduje się w gronie Archipelagu Małych Antyli. Jest najmniejszą z omawianych wysp. Jej powierzchnia całkowita to zaledwie 13 km². Nad Sabą góruje najwyższe wzniesienia Królestwa Niderlandów, a mianowicie wulkan Mount Scenery, mierzący aż 888 m. Podobnie jak Bonaire, jako holenderska „gmina zamorska” może wejść do Unii Europejskiej na zasadzie regionu peryferyjnego.

Sint Eustatius

Status polityczny i geograficzny wyspy jest bardzo podobny jak wspomnianej już wyżej Saby. Jest jednak nieco większą wyspą, bo jej powierzchnia to 21 km². Wyspa została odkryta w 1493 roku przez Krzysztofa Kolumba.

Sint Maarten

Ostatnia z omawianych wysp zajmuje południową część wyspy Sint Maarten, której północna część należy do Francji. Jej powierzchnia wynosi 34 km², a stolicą jest Philipsburg – miasto założone przez Johna Philipsa, szkockiego kapitana floty holenderskiej.

Wymienione wyżej dawne Antyle Holenderskie są bardzo różnorodne, jeśli chodzi o panujące na nich warunki naturalne. Sint Eustatius i Saba są górzyste oraz posiadają podłoże wulkaniczne. Pozostałe z wysp są nizinne, zbudowane z koralowca oraz skał wapiennych.

Ciekawostką jest fakt, że 10 października 2010 roku Antyle Holenderskie przestały istnieć jako autonomiczne państwo. Powodem był przede wszystkim ogromny deficyt budżetowy, wygenerowany przez wyspy, o wysokości 2 miliardów dolarów.